Thursday, January 12, 2012

To Soundtrack του δικού μου '11

Εντάξει, άργησα λίγο να φτιάξω μια λίστα με το δικό μου soundtrack για το 2011 που μας προσπέρασε ασθμαίνοντας (αφού πρώτα μας έβγαλε το λάδι). Αυτή η αναβλητικότητα κάθε φορά αποτρέπει τη συμμετοχή μου στην εκάστοτε ετήσια  blogovision, αφού όταν αποφασίζω να σκεφτώ τα δικά μου καλύτερα albums, το TOP 20 τους έχει ήδη διαμορφωθεί. Έτσι κι αλλιώς το δικό μου soundtrack της χρονιάς αποτελείται από μεμονωμένα τραγούδια και όχι τόσο από ολόκληρα albums. Κομμάτια που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2011 και μου κράτησαν συντροφιά τη χρονιά που πέρασε. Επειδή φέτος έγινε χαμός και στα εγχώρια μουσικά πράγματα βάζω στο top 10 μου 5 ελληνικές και 5 ξένες παραγωγές. 
ΔΕΝ παρατίθενται με σειρά σημαντικότητας. Voila:

Fucked Up "Queen of Hearts". Από το θεματικό album "David Comes to Life". Πραγματικό punk, που αρνείται να μπεί στην κατάψυξη αλλά κλωτσάει πάντα με το σωστό τρόπο. Αριστουργηματικό και το videoclip.

Radiohead "Lotus Flower". Ναι, είμαι θετικά προκατειλημένος. Ότι κι αν έχουν κάνει οι Radiohead μου αρέσει. Όλο το "The King of Limbs" είναι κόλλημα. 

Baby Guru "Marilu". Το πρωτοάκουσα στο Jumping Fish. Ελληνικό group; Wow! Μετά ακολούθησε το απίστευτα εκνευριστικό  hype γύρω από το όνομά τους, που με έκανε να πιστέψω ότι η Ελλάδα ανακαλύπτει τους indie μηχανισμούς μουσικής προώθησης με καθυστέρηση 20ετίας. Μετά άκουσα και το album. Μετά άκουσα και το Solo του King Elephant. Διαπίστωσα για άλλη μια φορά πως ό,τι έχει ειλικρινείς επιρροές από Can μόνο καλό μπορεί να είναι. Kraut Rock rules.

Death in Vegas "Black Hole". Άλλος ένας έρωτας από το παρελθόν. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μόλις άκουσα ότι κυκλοφόρησαν νέο album, ήμουν επιφυλακτικός. Μ' έπιασε μια απίστευτη άρνηση να το ακούσω. Μάλλον φοβήθηκα ότι θα απογοητευτώ. Άκουσα το "Trans Love Energies" με καθυστέρηση στα τέλη του 2011 και κόλλησα. Τα γνωστά κυκλικά μουσικά μοτίβα των Death In Vegas σου θυμίζουν ένα φίδι που τρώει την ουρά του και τη βρίσκει ιδιαιτέρως gourmet.

The Βoy "Ξαπλώστρες Φέρετρα" από την "Ηλιοθεραπεία". Η ελληνόφωνη πλευρά του Αλέξανδρου Βούλγαρη είναι αφοπλιστικά ιδιοφυής. Αν το "Κουστουμάκι" ήταν το δικό μου soundtrack για την αγανάκτηση, η "Ηλιοθεραπεία" είναι το καταλληλότερο crescendo. Τα τελευταία μουσικά κομμάτια του The Boy δεν ακούγονται σαν τραγούδια με τη στενή έννοια του όρου, αλλά αποτελούν πολύπλοκες βιωματικές εμπειρίες. Αρκεί να καταφέρεις να μπείς στο ιδιαίτερο σύμπαν τους.

Pj Harvey "The Words that Maketh Murder".  Θα μπορούσε η Pj Harvey να κυκλοφορήσει ένα μέτριο album; Όχι. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν ποτέ fanatic αν και εκτιμούσα ιδιαίτερα την πορεία της, όμως θεωρώ ότι το Let England Shake ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά highlights του '11. Άσε που το autoharp αυτό το περίεργο όργανο που χρησιμοποιεί πλέον, είναι τρομερό φετίχ.

Keep Shelly in Athens "Haunting Me". To φρέσκο ελληνικό συγκρότημα με την διεθνή καριέρα που θα ζήλευαν όλοι οι εγχώριοι Βίσσορουβάδες μαζί. Εμφανίστηκαν το 2011 στην Κυψέλη και τα σάρωσαν όλα. Κάνουν περιοδεία στος Η.Π.Α. και τα  μεγαλύτερα μουσικά περιοδικά γράφουν γι' αυτούς. Το 2012 ενδέχεται να είναι συναρπαστικό για τα παιδιά της γενιάς των zero euro που νίκησαν τη Greek Crisis.

Joan As Police Woman "Magic". Δεν μπορώ να το εξηγήσω επιστημονικά αλλά μου αρέσει πολύ. Είναι pop έτσι όπως πρέπει να είναι η pop (μέσα στο δικό μου μυαλό). Εξαιρετική παραγωγή, το "Deep Field" ήταν το CD που σχεδόν κυριολεκτικά έλιωσα στο αμάξι το καλοκαίρι του 2011. Αγχολυτικό.

Nefeli Walking Undercover "Το Ρε και το Μι από την Ηρεμία". Ένα πολύ νέο κορίτσι με πανάρχαιες μουσικές ρίζες, που αντλεί χυμούς από την παράδοση ζώντας όμως εντελώς στο alternative μουσικό παρόν. Βάζει τα γυαλιά σε όλα τα εντεχνoids και στο ψευδοποιητικό μουσικό μας δήθεν φτιάχνοντας ένα από τα καλύτερα και πιο ειλικρινή albums του 2011, το οποίο μπορείτε να αγοράσετε online από τη σελίδα της στο bandcamp.

Tom The Lion "Rag Doll". Φέτος ήταν η χρονιά των minimal μελαγχολικών τροβαδούρων. Δε με ενθουσίασε η countryκότητα του Josh T. Pearson ούτε το φαλτσέτο του Bon Iver, ούτε και ο unfocused αισθησιασμός του James Blake. Μου άρεσε όμως πολύ ο Tom The Lion, που διανέμει το ευρηματικό album του μόνο online από τη RoughTrade. Ομολογώ ότι με επηρέασε θετικά και το artwork, που είναι εξαίρετο.

Αντώνης Βάμβουκας "Μια Σιωπή". Ναι, ΟΚ, έκανα ζαβολιά και έβαλα και ένα ενδέκατο τραγούδι στη λίστα. Μία που μιλάμε για μελαγχολικούς τροβαδούρους, δε μπορούσα να μη βάλω τον Αντώνη Βάμβουκα και το "Μια Σιωπή"από τους "Νυχτοβάτες" που επανενώθηκαν φέτος με αφετηρία την εμφάνισή τους στο "Αλάβαστρον". Το αναφέρω τιμής ένεκεν επειδή ο Αντώνης είναι φίλος μου, και οι στίχοι είναι δικοί μου, επειδή λόγω των συναυλιών το άκουσα περισσότερες φορές από οποιοδήποτε άλλο τραγούδι, και επειδή θεωρώ ότι είναι ένα από το ομορφότερα κομμάτια που έχει γράψει ο superταλαντούχος Αντώνης. Αν δεν παινέσεις το σπίτι σου...

Θα έβαζα άλλους 9 (από τους οποίους οι 5 θα ήταν ελληνικές παραγωγές), για να το κάνω Top20 αλλά δεν προλαβαίνω.
Αυτά, καλό μουσικό 2012.

No comments: