Monday, June 25, 2012

Κρητική Εστία, ένας θεσμός σε κίνδυνο

Όλοι όσοι έχουμε καταγωγή από Κρήτη και βρεθήκαμε για σπουδές στην Αθήνα έχουμε αναμνήσεις από την Κρητική Εστία, ένα πνευματικό πυρήνα στην οδό Στράβωνος του Παγκρατίου. Η προσφορά της Κρητικής Εστίας είναι αναμφισβήτητη. Τώρα ο θεσμός απειλείται σοβαρά μέσα στο πλαίσιο της γενικής παρακμής. Πολλοί έχουν επιδοθεί σε φλυαρίες και διακηρύξεις σχετικά με το θέμα, αλλά θεωρώ ότι θα πρέπει να επικεντρωθούμε στην άποψη των ίδιων των οικότροφων που ζουν στην Εστία και βιώνουν τα προβλήματα από πρώτο χέρι.
Παραθέτω λοιπόν, αυτούσιο το δικό τους κείμενο:

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ: Πνευματικό Ίδρυμα Ή Επιχείρηση?
 
 
Παραλογισμός.. Απόλυτος και απροκάλυπτος. Όσοι από εσάς γνωρίζατε από προσωπική πείρα την Κρητική Εστία, ξεχάστε όσα ξέρατε. Όσοι την έχετε ακουστά από τρίτους, ανακαλύψτε πόσο έξω πέσατε. Όσοι δε ζείτε ακόμα εκεί, κουνήστε απογοητευμένοι το κεφάλι διαβάζοντας, εσείς ξέρετε καλύτερα από όλους για τι μιλάω.
 
Όταν ακούσαμε πρώτη φορά για την Κρητική μας φάνηκε ένας επίγειος παράδεισος! Τόσες παροχές με τόσο μικρό κόστος! Διαμονή σε υπερλούξ δωμάτιο, πλήρης διατροφή, θυρωροί, ασφάλεια, καθαρίστριες, θέρμανση, βιβλιοθήκες, αναγνωστήρια, κουζίνες, πλυντήρια και εξοπλισμός, internet, τραπεζαρίες, χώροι εκδηλώσεων, παιδιά από κάθε άκρη της Κρήτης, ένα διοικητικό συμβούλιο σαν γονείς. Κοντολογίς, μία μεγάλη ευτυχισμένη οικογένεια…! Οι γονείς μας πανευτυχείς, επιτέλους ένα μέρος να στείλουν το βλαστάρι τους στη μεγάλη κακή πρωτεύουσα, να μη νιώθει μόνο του, αλλά αντιθέτως ασφαλές και ευτυχισμένο..!
 
Και μετά, το χάος..Πέρασαν οι μέρες, καταφθάσαμε στο ειδυλλιακό αυτό μέρος, περιμένοντας επιτέλους αυτή τη φοιτητική ζωή που όλο ακούγαμε μικροί και όλο δε ζούσαμε. Στην αρχή ήταν καλά. Όχι όπως φανταζόμασταν, αλλά ικανοποιητικά. Τα δωμάτια δίκλινα, καθόλου προσωπικός χώρος. Και μετά άρχισαν τις μειώσεις. Πρώτα υποβάθμιση του internet. Μετά κλείνουν οι κουζίνες στους ορόφους. Τα πλυντήρια χαλάνε. Το πρωινό μειώνεται. Οι πρώτες ύλες του μεσημεριανού και του βραδινού υποβαθμίζονται. Οι επισκέπτες απαγορεύονται μετά τις 11. Οι φιλοξενίες σταματάνε, ακόμα και για τους ίδιους μας τους γονείς. Οι ώρες θέρμανσης και κλιματισμού μειώνονται. Οι κατσαρόλες κατάσχονται! Φτάνουμε στην εστία μετά τις διακοπές και αν δεν πληρώσουμε, μένουμε στο δρόμο! Το καλό και ευγενικό διοικητικό γίνεται απότομο και ειρωνικό. Ασυνεννοησία παντού. Τα παιδιά χωρίζονται, διχάζονται. Το κλίμα οικογένειας χάνεται για πάντα. Μόνο η παρέα σώζει κάπως την κατάσταση.
 
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα. Φοιτητές από άπορες οικογένειες. Έτσι χαρακτηριζόμαστε έξω, αυτό ξέρουν οι πολλοί. Να βοηθήσουμε τα καημένα τα παιδιά. Και να οι Μαραθώνιοι, και οι εκδηλώσεις στήριξης. Δεν ξέρω για σας, αλλά εμείς δεν γνωρίζουμε ΚΑΝΕΝΑΝ άπορο που να καταβάλει μηνιαίως 220 ευρώ, πόσο μάλλον τώρα που μας ζητάνε και 250!  Μέσα σε όλα αυτά, να λέγεται και έξω ότι μένουμε και τσάμπα! Και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν δικαιούμαστε και επίδομα ενοικίου, γιατί δεν πληρώνουμε ενοίκιο. Είναι μία απλή «συμμετοχή στα έξοδα της εστίας»…
 
Εκεί πλέον αρχίζει να αχνοφαίνεται ο παραλογισμός. Διότι ποιος δεν είναι παράλογος, όταν πληρώνει 500 ευρώ (2x250=500) το δωμάτιο σε μία εστία και δεν βγαίνει έξω να ενοικιάσει με 300 ευρώ? Σε μία εστία που ενώ μειώνει συνεχώς τις παροχές της, αυξάνει συνεχώς το κόστος διαβίωσης? Σε μία εστία που η αγάπη και ο αλληλοσεβασμός γίνεται σαρκασμός και απρόσωπες σχέσεις, πελατειακές? Και μετά όταν λέμε ότι καταλήξαμε ξενοδοχείο, μας λένε παράλογους.
 
Τώρα που είδατε μέσα από τα μάτια των οικοτρόφων, μήπως καταλαβαίνετε?  Ένα έργο τόσο μοναδικό όπως αυτό το Ίδρυμα, πρέπει να επανέλθει στις παλιές του δόξες. Θέλουμε την εστία μας πίσω. Την Εστία που αγαπήσαμε, που πονέσαμε, που μας βοήθησε να σταθούμε στα πόδια μας, να σπουδάσουμε, να μάθουμε να ζούμε ανεξάρτητοι, που μας έκανε περήφανους να λεγόμαστε Κρητικοί.
Θέλουμε πίσω την Κρητική Εστία που θα χαιρόμασταν να παραδώσουμε στα παιδιά μας!

 
Οι οικότροφοι της Κρητικής Εστίας.