Τυφλοί εραστές φλογισμένων παραισθήσεων
Μελάνι κόκκινο σαν αίμα ξεχειλίζει
Αφήνει στίγματα – πληγές σ’ άσπρο χαρτί
Μαύρα τριαντάφυλλα στο πάτωμα σκορπίζει
Χτύπημα ύπουλο στην πλάτη η λογική
Γκρεμίζει σύννεφα, μικρά κελιά μας κτίζει
Στενεύει τα όρια, δυνάμεις εξαντλεί
Παραμονεύει, στήνει μάχες και κερδίζει
To έγραψα για να μελοποιηθεί και να τραγουδηθεί, όμως το κράτησα για 'μένα.
Σήμερα το πετάω ψηλά και εύχομαι να ταξιδέψει.
έκει που μία απλή φράση
δε φτάνει.