Εξαφανίστηκα λοιπόν κι εγώ... τα βρόντηξα, είπα ν' αλλάξω περιβάλλον, μ' έπιασε κι ένα ψυχοπλάκωμα δίχως συγκεκριμένη αιτία. Έφυγα, γύρισα, άλλαξα για λίγο συνήθειες είδα και μερικούς παλιούς καλούς φίλους. Γύρισα κουβαλώντας διάφορα ενδιαφέροντα βάρη (κυριολεκτικά). Παράτησα τα Blogs, διάβαζα μόνο εφημερίδες, αντε και κανα περιοδικό για να περάσει η ώρα. Τηλεόραση έχω καιρό να ανοίξω. Ο υπολογιστής μου ήταν σε πακέτα. Όταν μετά από πολύ καιρό αποχής είπα να σερφάρω, μπήκα πρώτα στο blog που μπαίνω πάντα, στο Ergo Sum (γειά σου Πολυχρόνη). Χαμογέλασα. Ευχαριστώ. Ήθελα να αφήσω ένα comment αλλά σκέφηκα ότι το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω ήταν να γράψω κάτι εδώ. Δεν ξέρω τι να πω όταν διαβάζω κάτι για εμένα... Θέλω να είμαι αυτός που είμαι και να βρίσκομαι κοντά στους ανθρώπους που εκτιμώ και αγαπάω. Ευχαριστώ! Αισθάνομαι τυχερός για τους φίλους μου, για τις καταθλίψεις και τα ξεσαλώματά μου, για τις αδυναμίες μου, για τα downιάσματά μου. Λίγο πιο συνεπής να ήμουν μονο...
Βαρυστομάχιασα με τα νηστίσιμα, πάω για ύπνο.
No comments:
Post a Comment