Saturday, December 16, 2006

Love To Hate (what a beautiful combination)

Το Ρέθυμνο δεν είναι η πόλη που γεννήθηκα. Δεν ασκεί κάποια μεταφυσική έλξη πάνω μου. Είναι όμως η πόλη για την οποία νιώθω απέραντη αγάπη και μίσος. Αντίθετα συναισθήματα σε fifty-fifty αναλογία. Αισθάνομαι παντρεμένος με το Ρέθυμνο, και αυτή η αρμονική αναλογία αγάπης και μίσους – yin και yang είναι κατά τη γνώμη μου η απόλυτη συνταγή για ένα επιτυχημένο γάμο.
Την Αθήνα τη λατρεύω. Απολαμβάνω το κάθε χιλιοστό των δρόμων της, ακόμα και εκείνα τα σημεία που οι πολλοί θεωρούν εκτρώματα περασμένων δεκαετιών. Ίσως η γοητεία που ασκεί πάνω μου οφείλεται σε αυτή ακριβώς τη μίξη διαφορετικών πραγμάτων. Όμως η καθημερινή επαφή μαζί της με φθείρει
Το μόνο που απεχθάνομαι είναι η ρουτίνα που σκοτώνει τα πάντα εν ψυχρώ.
…και όταν κάνω τέτοιες σκέψεις θυμάμαι την απίστευτη ρήση του Λουδοβίκου των Ανωγείων…
«Όπου αγαπάς μην πολυπάς.»
κάποια φορά, ξημερώματα πια, σε μία μεταμεσονύχτια συναυλία στο παλιό κάστρο, το συνέχισε…
«…κι αν πολυπάς μην πολυκάτσεις,
κι αν πολυκάτσεις μην πολυμιλείς,
κι αν πολυμιλείς να κατέχεις ήντα λες.»

17 comments:

MåvяiÐåliå said...

Οι αγάπες μας εύκολα μας πνίγουν και μας μεταλλάσσουν σε κάτι που δεν είμαστε εμείς....ίσως καλύτερα από απόσταση....

Tamara de Lempicka said...

τυχερος εισαι που μπορεις να μετακινεισαι αναμεσα σε δυο αγαπες...η μια ανανεωνει την αλλη...στο εχω ξαναπει νομιζω...
;-)

Santiago Nasar said...

Dalia, Αυτό που λές ισχύει. Η απόσταση σε κάνει να δείς τα πράγματα πιο καθαρά και να θέσεις προτεραιότητες.

Tamara, ελπίζω να έχω τη δυνατότητα να μοιράζω το χρόνο μου μεταξύ των δύο. Εγώ πάντως το επιδιώκω.

Άβατον said...

Προσωπικά πιστεύω στην απόλυτη αφοσίωση που μπορεί να σου γεννήσει η μοναδική Αγάπη δικαιώνοντας την Στιγμή μέσα στον Χώρο και το Χρόνο. Η μαγκιά απέναντι στο κορεσμένο και το επαναλαμβανόμενο είναι να το αντιμετωπίζεις κάθε φορά με νέα άποψη και οπτική. Να πεθαίνεις και να γεννιέσαι μέσα από αυτό. Η τριβή με κάτι το συγκεκριμένο πολλές φορές μας καίει κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Gatina said...

"Η απόσταση σε κάνει να δείς τα πράγματα πιο καθαρά και να θέσεις προτεραιότητες."

Λέει να θέσει κανείς απόσταση αφού αγαπήσει; Εεεε...

Anonymous said...

Σωστός ο Λουδοβίκος....
Καλησπέρες!;)

Santiago Nasar said...

Αβατον χαίρομαι που στις εποχές που ζούμε υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται έτσι. Στους ανθρώπους που είναι γύρω μου δεν θέλω να κάνω ποτέ εκπτώσεις συναισθημάτων... Οι χώροι που με περιβάλλουν όμως είναι διαφορετικά κομμάτια από την ψυχή, αναγκαία όλα για να συμπληρώσουν το πάζλ.

gatina, ο τρόπος που λειτουργεί κάποιος που αναζητά την καλλιτεχνική του υπόσταση, επιβάλλει θέλοντας και μη να κοιτάζει ενίοτε τα πράγματα από απόσταση για να έχει πιο καθαρή εικόνα. Η απόσταση δεν ακυρώνει την αγάπη. Άλλωστε αναφέρομαι σε πόλεις. Με τους αγαπημένους μου ανθρώπους δε θα έθετα τέτοιου είδους διλήμματα στον εαυτό μου.

Evlina, ο Λουδοβίκος κατά καιρούς λέει κάποια πολύ επιτυχήμένα. Την ίδια μέρα, ξεμερώματα μετά τη συναυλία, μία από τις λίγες φορές που μιλήσαμε από κοντά, του είπα "Γιώργη, (αυτό είναι το πραγματικό του όνομα) όπου αγαπάς να πολυτραγουδείς". Μάλλον δε με άκουσε γιατί έχει πολύ καιρό να εμφανιστεί στα μέρη μας...

Santiago Nasar said...

Με έπιασε η φλυαρία απόψε... ε;

Crucilla said...

Μίλα μίλα γιατί είχαμε να δούμε ποστ σου πολύ καιρό!

Santiago Nasar said...

Crucilla! Οι μετακινήσεις που αναφέρω και στο post με κράτησαν μακριά από το blogging για μερικές ημέρες. Τώρα επανήλθα δυναμικά! χε χε (σατανικό γέλιο)!

Trilian said...

αχ ημουν και εγω σε μία τέτοια συναυλία... λιώωωωωμα... χιχι! Καλα τα λέει πάντως αρκεί να μην το παρακάνουμε και με την σιωπή...

An-Lu said...

Όλα με μέτρο...αλλά γίνεται αγάπη με μέτρο;

Παιδίσκη ερωμένη said...

Α, κι εγώ μοιράζω την καρδιά μου σε δύο πόλεις..!
:)

Santiago Nasar said...

Trilian, οι μεταμεσονύχτιες του Λουδοβίκου ήταν εκπληκτικές. Τα τελευταία χρόνια τις έχει καταργήσει απ' ότι ξέρω! Λένε ότι η σιωπή είναι χρυσός, εμένα πάντως δε μου αρέσει ότι γυαλίζει!

An-lu Όλα με μέτρο, αγάπη με χιλιόμετρο!

Παιδίσκη, ομοιοπαθής ε; Πειράζει να ρωτήσω ποιές πόλεις;

Santiago Nasar said...

Morgana, η συνήθεια σκοτώνει τα πάντα. Ακόμα και τον Santa Claus που "ετάφη" στο post σου χε χε!
Λένε ότι όταν ο έρωτας σβήνει, αν τα συναισθήματα είναι δυνατά, μετατρέπεται σε αγάπη. Και αν η αγάπη είναι τόσο ισχυρή ώστε να σε κρατήσει στο πλαίσιο μιας αποκλειστικότητας, δεν είναι κρίμα να ξέρεις ότι δε θα ξαναβιώσεις τον έρωτα; Ξέρω γω; Μπερδεύτηκα!
Μπάρμαν, πιάσε ένα johny με πάγο!

Sleeper in Metropolis said...

Έτσι ακριβώς νιώθω για την Αθήνα...
Κι όμως η ρουτίνα δεν μου το σκοτώνει.
;)))
Ευτυχώς.
Καλές γιορτές sandiago!

Santiago Nasar said...

Muse Εμένα μου έμελλε να έχω και δεύτερη αγάπη-πόλη και το κλίμα είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό.
Καλωσλήλθες πίσω στα πάτρια εδάφη.
Καλές Γιορτές!