Ήταν μοιραία!
Καθόταν στο απέναντι τραπέζι. Διαισθανόμουν το φλογερό βλέμμα της πίσω από τα οβάλ σκούρα γυαλιά με το μπλέ κοκκάλινο σκελετό. Ο καπνός του τσιγάρου της ερχόταν προς το μέρος μου... χάιδευε το πρόσωπό μου. Για μια στιγμή νόμισα ότι ήθελε να με αποπλανήσει...
Σάστισα.
Το μόνο που ήθελε ήταν να με κεράσει καφέ.
3 comments:
Απ' το Λουμίδη ήταν;
Σε κέρασε?
Ήξερε να φιλτράρει τα συναισθήματά της, συνεπώς ο καφές ήταν Γαλλικός.
Post a Comment