Seven Movies Story!

Μου εδόθησαν δυο πάσες δια chain posts αλλά λόγω κρυολογήματος, εορταστικής περιόδου και άλλων τινών, δεν ήμουν αρκετά συνεπής στις blogικικές μου υποχρεώσεις. Η Marilena μου είπε να φτιάξω μια ιστορία με τις λέξεις «Θησαυρός-δωμάτιο-ταξίδι-σώμα-άρωμα» και η jojo μου ζήτησε να τις 7 πιο αγαπημένες μου ταινίες ever. Επειδή οι αγαπημένες μου ταινίες αλλάζουν ανάλογα με τη διάθεση, θα επιχειρήσω μέσα από την ένωση των δύο chain posts να φτιάξω ένα μίγμα ιστοριοταινιών αμιγώς ποιητικό.

so…

Εκείνο το ηλιόλουστο καλοκαιρινό απόγευμα (το ξέρω... τι κλισέ!), σκάβοντας στον κήπο του τεράστιου σπιτιού μου στα προάστια του Las Vegas βρήκα ένα μικροσκοπικό σεντούκι. «ΘΗΣΑΥΡΟΣ» αναφώνησα με μεγάλη χαρά. Θα ξεπλήρωνα επιτέλους τα χρέη μου στην εφορεία αρχαιοτήτων για τις αρχαιοκαπηλίες στις οποίες είχα αναμειχθεί εν αγνοία μου. Δεν άνοιξα το σεντούκι αλλά αμέσως το κουβάλησα στο κίτρινο ΔΩΜΑΤΙΟ ασφαλείας που έχω διαμορφώσει ειδικά για την φύλαξη πολύτιμων αντικειμένων. Κάθισα στον δερμάτινο καναπέ-αντίκα του Λουδοβίκου των Ανωγείων (μου τον είχε δανείσει για τέσσερις ημέρες) και άνοιξα ένα μπουκάλι Cabernet Sauvignon, 23 ετών με βαθύ πορφυρό χρώμα, ροδίζουσες ανταύγειες σύνθετο αρωματικά με ευχάριστα στοιχεία, καπνού και φρούτων, γεμάτο ΣΩΜΑ και σφριγηλές ταννίνες. Θεσπέσιο ΑΡΩΜΑ. Ήταν υπέροχο, ακριβώς αυτό που χρειαζόταν για να συνοδεύσει το άνοιγμα του μυστηριώδους σεντουκιού. Τηλεφώνησα στον φίλο μου τον Πασπαρτού, που ήταν ειδικός στις διαρρήξεις ειδικού τύπου. Ήρθε σχετικά γρήγορα και με τα μαγικά του χέρια ξεκλείδωσε το σεντούκι. Μέσα, ω τι απογοήτευση! Δε βρισκόταν θησαυρός αλλά επτά DVD.

Un chien andalou (Luis Bunuel, Dali)
Metropolis (Fritz Lang)
The Ninth Gate (Roman Polanski)
In the Mouth of Madness (John Carpenter)
Πράκτωρ 000 (Βέγγος)
The Holy Grail (Monty Pythons)
The Lemonhead (MyFriends)

Κοιτάζοντάς τα, θυμήθηκα ότι εγώ ο ίδιος τα είχα βάλει στο σεντούκι και τα είχα θάψει στον κήπο ως μια συμβολική πράξη απόγνωσης, τότε που έκανε έφοδο η ομοσπονδιακή αστυνομία ψάχνοντας για προϊόντα αρχαιοκαπηλίας. Είχαν ψάξει ολόκληρο το σπίτι και, οι άσχετοι, δε βρήκαν τίποτα, εκτός από ένα άγαλμα Moai από το νησί de Pasqua που είχα τοποθετήσει στη μέση του σαλονιού στον πρώτο όροφο.
Επειδή κάθε ελπίδα να πληρώσω τα χρέη μου είχε εξανεμιστεί, και δε με έφταναν όλα τα υπόλοιπα, ο Πασπαρτού μου ζητούσε επίμονα μερίδιο από τα ευρεθέντα DVD. Τελικά συμφωνήσαμε να του δώσω το σεντούκι άδειο και να φύγω για ΤΑΞΙΔΙ στην Ακτή του Ελεφαντοστού.
That’s all folks
(Δεν θα κάνω πάσα σε κάποιο συγκεκριμένο συνblogger γιατί αυτά τα chainposts έχουν μπαγιατέψει λίγο. Πετάω ψηλά την πάσα και όποιος θέλει ας την πιάσει και ας βάλει γκολ, ας τη στείλει άουτ ή τέλος πάντων στην καλύτερη περίπτωση ας γράψει ότι θέλει).