Πνεύμα και ηθική (;)

Πριν να μπω στο ψητό, πρέπει να διευκρινίσω ότι αυτή τη στιγμή που πληκτρολογώ βρίσκομαι στην Κρήτη, κατά πολλούς λεβεντογέννα και κατά τα διεθνή ειδησιογραφικά πρακτορεία, το τελευταίο διήμερο, δεύτερη Κολομβία (που τον τελευταίο καιρό παλεύει για την πρωτιά).

Το γεγονός ότι βρίσκομαι στο Ρέθυμνο, στον πυρήνα των τελευταίων γεγονότων με την υπόθεση Κεφαλογιάννη, με αναγκάζει να ακούω dolby surround από πρώτο χέρι όλες τις πληροφορίες αλλά και την παραφιλολογία σχετικά με το θέμα της καταδίκης του πρώην πρωθυπουργικού συμβούλου. Αναμφισβήτητα υπάρχει θέμα εγκληματικής αναρχίας και χρόνιας πολιτικής συγκάλυψης στο Ρέθυμνο. Αν δεν υπήρχε, δε θα είχε γιγαντωθεί το φαινόμενο στα (μέχρι πρόσφατα απάτητα) χωριά στα highlands του Ψηλορείτη.

Ο κόσμος εδώ είναι ξεκάθαρο ότι ασφυκτιά και θέλει να μπει ένα τέλος σε όλη αυτή την ιστορία, από την άλλη μεριά όμως, οι πολιτικοί κώδικες στην ελληνική επαρχία χρειάζονται επειγόντως update. Οι πελατειακές σχέσεις είναι κομμάτι από τη σάρκα της πολιτικής ζωής στην περιφέρεια. Αυτό το κακό απομεινάρι του παρελθόντος έχει μια θρησκευτική προέκταση. στη σχέση του πολίτη με τον πολιτικό. Ο πολιτικός είναι ο τοπικός "άγιος" διαμεσολαβητής του πολίτη με το "θεό"-αρχηγό του κράτους. Είναι μία σχέση πάρε-δώσε, αν δεν έχει "πάρε" δεν έχει και "δώσε". Για να ξεριζωθεί αυτή η αναχρονιστική τακτική χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμη.

Η υπόθεση δεν έχει κλείσει οριστικά, θα επανεξεταστεί δευτεροβάθμια. Όμως, ακόμα κι αν αφαιρέσουμε εντελώς την ποινική διάσταση της υπόθεσης, μένει το εξ' ίσου σημαντικό ηθικό μέρος.
Πολλοί συμπολίτες μου μέσα από αυτή τη διαδικασία διέκριναν δύο ηθικά παραπτώματα.

To πρώτο ήταν ότι ο πρώην βουλευτής δε σεβάστηκε τη δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της αφού εξαπέλυσε δημόσια αρνητικούς χαρακτηρισμούς για τον εισαγγελέα και για τη δικαστική διαδικασία. Αυτή η απαξίωση της δικαιοσύνης δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα που μπορεί να δώσει ένας πολιτικός με 50ετή πορεία ο οποίος, παρεμπιπτόντως, τη στιγμή των δηλώσεων ήταν και σύμβουλος του πρωθυπουργού.

Το δεύτερο, ήταν η επιστολή που κοινοποίησαν το Μάιο 9 δήμαρχοι από το Νομό Ρεθύμνου, όπου δήλωναν τη στήριξή τους στον υπόδικο πρώην βουλευτή, μιλώντας για συκοφαντική επίθεση εναντίον του. Η επιστολή αυτή, ουσιαστικά, προκαταβάλλοντας το αποτέλεσμα μιας δίκης ήταν δεοντολογικά άκυρη και χρονικά άκαιρη, και, εκτός από αυτό, εννοείται ότι δεν ήταν καθόλου συμβατή με τις θεσμικές αρμοδιότητες των 9 δημάρχων.

Αν προσθέσουμε σε αυτά και ένα τρίτο ηθικό ζήτημα, αυτό των πελατειακών σχέσεων που έμμεσα παραδέχτηκε ο κατηγορούμενος. Ενδιαφέρθηκε προσωπικά ως βουλευτής για τη νομική υπόθεση του ψηφοφόρου του χωρίς να έχει καμία θεσμική αρμοδιότητα να πράξει κάτι τέτοιο.

Όπως προανέφερα υπόθεση θα επανεξεταστεί αφού ο κατηγορούμενος πρώην βουλευτής άσκησε έφεση. Ακόμα κι αν αθωωθεί, νομίζω ότι αυτή η ιστορία θα έχει αφήσει ένα συμβολικό αντίκτυπο στην τοπική κοινωνία του Ρεθύμνου και το θετικό στοιχείο είναι πως αυτή η υπόθεση θα γίνει αφορμή για να επανεξεταστεί η σχέση του πολίτη με τον πολιτικό.
Και θα ήταν ευχής έργο αυτή η σχέση να ανακαθοριστεί πάνω σε πιο σύγχρονα, θα έλεγα ευρωπαϊκά, δεδομένα.

Οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν έχουμε πολυτέλεια για περιττούς αναχρονισμούς.