Tuesday, December 11, 2007

Μην αφήσεις κανένα να φτιάχνει σύννεφα με το βαμβάκι της τουαλέτας σου

Υπάρχουν ώρες που θέλεις να πεις τα πράγματα με το όνομά τους
αλλά τα πράγματα έχουν το εντελώς δικό τους όνομα και δεν έχουν καμία διάθεση να το δανείσουν στις λέξεις σου.

Και κάτι σου βαραίνει την καρδία την ίδια ηλίθια στιγμή που κάτι άλλο σου πιέζει την ουροδόχο κύστη.
Και τότε σκέφτεσαι το παρελθόν σου σα να ήταν μέλλον με ψυχοπαθολογικά συμπλέγματα.
Βυθίζεσαι στο κέντρο του ίδιου κύκλου έχοντας τη λύση κάπου στην κωλότσεπη μάλλον ακριβώς εκεί που της αρμόζει. Δίπλα στη δίοδο αφόδευσης.

Και ο τρόπος παραμένει ίδιος. Και οι φίλοι παραμένουν φίλοι όσο κι αν εύχεσαι να τους είχες απέναντί σου να σε κοιτάνε με θολωμένο, παρανοϊκό βλέμμα, για να μπορείς να τους δώσεις μια γερή κλωτσιά χωρίς καμία ενοχή.

Δεν θαυμάζεις κανένα όσο τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου.
Δε μισείς κανένα όσο τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου.
Η σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου δε θαυμάζει και δε μισεί κανένα.

Καλή σου νύχτα.

Άλλη μια ολόιδια μέρα ξεκινάει.

Συμπέρασμα: Μην αφήσεις κανένα να φτιάχνει σύννεφα με το βαμβάκι της τουαλέτας σου.

11-12-2007, 3:00π.μ.

8 comments:

subir said...

Κάπου χρονικά πέσαμε στην ίδια σκέψη.Με καλύπτεις απόλυτα.Απλά κάπου νομίζω ότι βρίσκω σιγά σιγά μια άκρη για μένα.

Trilian said...

ίσως η καλύτερη συμβουλή που διάβασα τον τελευταιο καιρο!

PiKei said...

Μην αφήσεις κανένα!

Santiago Nasar said...

Subir, αυτές είναι σκέψεις που κάποτε λές "τώρα μεγάλωσα, δεν πρόκειται να τις ξαναφήσω να εισβάλλουν στο ώριμο μυαλό μου" όμως η πραγματικότητα σε διαψεύδει ξανά και ξανά. Εύχομαι η άκρη που βρίσκουμε να μας πηγαίνει ένα βήμα πιο ψηλά.

Trilian, thank you! Να είσαι καλά. Κι εγώ... Είναι η καλύτερη συμβουλή που έγραψα τον τελευταίο καιρό.

Μην αφήσεις με τίποτα! Mr. pikei πολύ χαίρομαι που σας βλέπω!

subir said...

Αν θες ρίξε μια ματιά στο blog μου στο topic "Όταν ο Άγγελος βρήκε τον Subir" και νομίζω πως θα καταλάβεις απόλυτα γιατί με καλύψες.Να σαι καλά.

Santiago Nasar said...

Subir, Ωραίο το κείμενο! Εμένα μου έβγαλε μια σκέψη. Όχι πια άλλα lifestyle zombies! Χρειαζόμαστε περισσότερους πραγματικούς ανθρώπους...

ego said...

Με το βαμβάκι όχι, ποτέ.
Μόνο που περνώ έξω απο γνωστά μου σπίτια και οι κουρτίνες τους είναι φτιαγμένες απο το κωλόχαρτο της τουαλέτας μου.
(απο το χρησιμοποιημένο)

Santiago Nasar said...

Ω, αγαπητέ φίλε solo, αυτό το χούι των γνωστών σου με τις κουρτίνες αν δεν είναι arte povera σίγουρα αποτελεί πρόβλημα.
(Μελετώ το blog σου με προσοχή, πολύ ωραίο! εύχομαι καλή συνέχεια.)