Υπάρχουν ώρες που θέλεις να πεις τα πράγματα με το όνομά τους
αλλά τα πράγματα έχουν το εντελώς δικό τους όνομα και δεν έχουν καμία διάθεση να το δανείσουν στις λέξεις σου.
Και κάτι σου βαραίνει την καρδία την ίδια ηλίθια στιγμή που κάτι άλλο σου πιέζει την ουροδόχο κύστη.
Και τότε σκέφτεσαι το παρελθόν σου σα να ήταν μέλλον με ψυχοπαθολογικά συμπλέγματα.
Βυθίζεσαι στο κέντρο του ίδιου κύκλου έχοντας τη λύση κάπου στην κωλότσεπη μάλλον ακριβώς εκεί που της αρμόζει. Δίπλα στη δίοδο αφόδευσης.
Δε μισείς κανένα όσο τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου.
Η σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου δε θαυμάζει και δε μισεί κανένα.
Άλλη μια ολόιδια μέρα ξεκινάει.
8 comments:
Κάπου χρονικά πέσαμε στην ίδια σκέψη.Με καλύπτεις απόλυτα.Απλά κάπου νομίζω ότι βρίσκω σιγά σιγά μια άκρη για μένα.
ίσως η καλύτερη συμβουλή που διάβασα τον τελευταιο καιρο!
Μην αφήσεις κανένα!
Subir, αυτές είναι σκέψεις που κάποτε λές "τώρα μεγάλωσα, δεν πρόκειται να τις ξαναφήσω να εισβάλλουν στο ώριμο μυαλό μου" όμως η πραγματικότητα σε διαψεύδει ξανά και ξανά. Εύχομαι η άκρη που βρίσκουμε να μας πηγαίνει ένα βήμα πιο ψηλά.
Trilian, thank you! Να είσαι καλά. Κι εγώ... Είναι η καλύτερη συμβουλή που έγραψα τον τελευταίο καιρό.
Μην αφήσεις με τίποτα! Mr. pikei πολύ χαίρομαι που σας βλέπω!
Αν θες ρίξε μια ματιά στο blog μου στο topic "Όταν ο Άγγελος βρήκε τον Subir" και νομίζω πως θα καταλάβεις απόλυτα γιατί με καλύψες.Να σαι καλά.
Subir, Ωραίο το κείμενο! Εμένα μου έβγαλε μια σκέψη. Όχι πια άλλα lifestyle zombies! Χρειαζόμαστε περισσότερους πραγματικούς ανθρώπους...
Με το βαμβάκι όχι, ποτέ.
Μόνο που περνώ έξω απο γνωστά μου σπίτια και οι κουρτίνες τους είναι φτιαγμένες απο το κωλόχαρτο της τουαλέτας μου.
(απο το χρησιμοποιημένο)
Ω, αγαπητέ φίλε solo, αυτό το χούι των γνωστών σου με τις κουρτίνες αν δεν είναι arte povera σίγουρα αποτελεί πρόβλημα.
(Μελετώ το blog σου με προσοχή, πολύ ωραίο! εύχομαι καλή συνέχεια.)
Post a Comment