Προχτές, ανάμεσα σε διαδοχικά ποτήρια κόκκινο κρασί (στην υγεία της Ρίτας-Ελευθερίας), σε μια μικρή ταβέρνα στα Περβόλια του Ρεθύμνου κάθισε στο τραπέζι μας ένας ασπρομάλλης ψαράς που κανείς μας δεν τον γνώριζε.
Ήταν τύφλα στο μεθύσι αλλά είχε εκείνη την αλλόκοτη διαύγεια σκέψης όταν η λογική συνδέεται κατευθείαν με το υποσυνείδητο. Απ' ότι κατάλαβα τον τράβηξε στο τραπέζι το όνομα της εορταζόμενης, το οποίο επαναλάμβανε συνεχώς ..."Ελευθερία".
Μας κέρασε ένα καραφάκι ρακή, και, σχεδόν δακρυσμένος συμπύκνωσε σε μια μόνο φράση όλα αυτά που δεν μπόρεσαν να πουν όλοι αυτοί οι μεγάλοι, κατ' ευφημισμόν "πολιτικοί", "λόγιοι" και "δημοσιογράφοι" του τόπου.
Και αυτό που είπε ήταν, μάλλον, ό,τι σημαντικότερο άκουσα τις τελευταίες μέρες.
"Δεν πρέπει να βεβηλώσουμε την αγανάκτηση των παιδιών μας!"
-
3 comments:
"συμπύκνωσε σε μια μόνο φράση όλα αυτά που δεν μπόρεσαν να πουν όλοι αυτοί οι μεγάλοι, κατ' ευφημισμόν "πολιτικοί", "λόγιοι" και "δημοσιογράφοι" του τόπου."
Εγώ πάλι έχω την αίσθηση ότι το έχω ακούσει τόσες πολλές φορές που δε μου φαίνεται παρά μια ελεεινή κοινοτοπία. >:(
sakoulakis, μπορείς να το πεις και "αυτονόητο", δεν είναι ντροπή. Αλλά ξέχασα ότι τίποτα πια δεν είναι "αυτονόητο" εδώ...
(Δεν παρακολούθησα τηλεόραση αυτές τις μέρες, συνεπώς ομολογώ ότι δεν έχω πλήρη γνώση των τελευταίων trendy ελεεινών κοινοτοπιών.)
Μα μου φαίνεται πως άρχισαν να την ...εξοστρακίζουν
Post a Comment