Διάβαζα προχτές στο "2" του Βήματος μια συνέντευξη του γνωστού δημοσιογράφου Pierre Assouline, που έχει φτιάξει το La Republique Des Livres, ίσως το πιο επιτυχημένο γαλλόφωνο blog ever. O Assouline, μεταξύ πολλών άλλων, αναφέρει στο ότι "Τα blogs είναι το μέλλον της δημοσιογραφίας" διευκρινίζοντας παράλληλα ότι το ιστολόγιό του είναι ένα "επαγγελματικό" blog, αφού μέσω αυτού ασκεί κανονικότατα το επάγγελμά του. Γενικά επισημαίνει ότι όσο πιο πολλά blogs δημιουργούνται, πληθαίνουν και αυτοί που λένε ότι τους κατέβει.
Υποθέτω ότι δεν είναι υποχρεωτικά κακό να πληθαίνουν αυτοί που λένε ότι τους κατέβει, αλλά αν η συνθήκη "γράφω ότι μου κατέβει χωρίς να διασταυρώνω την πληροφορία μου" γίνει κανόνας, τότε συνεπώς, μέσα σε αυτό τον κυκεώνα υπερπληροφόρησης θα δημιουργηθεί αυτόματα η ανάγκη σταθερών σημείων αναφοράς.
Μάλλον κάτι τέτοιο συνέβη και με το "δικό μας" ελληνόφωνο blogging. Ξεκίνησε ειδυλλιακά, πέρασε όλες τις παιδικές αρρώστιες πολύ νωρίς και τώρα, σέρνοντας τα πόδια του μοιάζει πρόωρα γερασμένο. Και τα γερατειά έχουν ως σύμπτωμα τις εντυπωσιακές μεγαλόφωνες αποχωρήσεις γνωστών bloggers της "παλαιάς φρουράς", τις όχι και τόσο μεγαλόφωνες επιστροφές κάποιων από αυτούς (so fuckin' boring), και γενικότερα μια φάση στασιμότητας. Μάλλον η κατάσταση έχει χάσει το αρχικό ενδιαφέρον της και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί μάλλον κάπου αλλού θα οδηγήσει. Πιθανότατα σε ένα πανblogικό union εναλλακτικής πληροφόρησης που θα αποτελέσει τομή και θα φέρει τα πάνω κάτω στο δύσμοιρο πεδίο της ενημέρωσης εδώ στο Ελλαδιστάν.
Πάντως προσωπικά, από τη μια με στεναχωρεί το γεγονός που βλέπω ταλαντούχους καλούς φίλους, που τους διάβαζα με τρομερό ενδιαφέρον (ακούτε Παναγιώτη, Μιχάλη, Πολυχρόνη κ.α.;) να αποσύρονται διαδοχικά από την ενεργό δράση (για λίγο ή για πολύ), και από την άλλη είναι ευχάριστο που τα καλά concept blogs, (όπως της αγαπητής candy ή του πάντα αφοπλιστικού pitsirikos άσχετα με το αν συμφωνείς μαζί του ή όχι) επιβιώνουν και εξελίσσονται σαν το παλιό κρασί.
Όπως και να' χει το πράγμα, το blogging αποτέλεσε τη μεγαλύτερη επανάσταση των τελευταίων ετών. Με τις ηλιθιότητες του (ρυθμιστικού) πλαισίου που θέλει να επιβάλλει η (απορυθμισμένη) κυβέρνηση το μόνο που θα καταφέρει είναι να προκαλέσει δικαιολογημένες αντιδράσεις από παντού και, παράλληλα, περισσότερη ροή trash πληροφοριών.
Αυτό που μπορούν να κάνουν οι bloggers και θα είναι μεγάλη μαγκιά αν το κάνουν, είναι ένα πραγματικά πρωτοποριακό δίκτυο εναλλακτικής ενημέρωσης, πριν οι δημοσιογράφοι παλαιάς κοπής και παμπάλαιας νοοτροπίας τύπου zougla.gr οικειοποιηθούν ένα μεγάλο κομμάτι μιας πίτας που όχι μόνο δεν τους ανήκει, αλλά δεν θα προχωρήσει ούτε ένα βήμα μπροστά την εναλλακτική πληροφόρηση. Επιστρέφοντας στα λόγια του Assouline δεν είναι κακό να δουν κάποιοι πιο "επαγγελματικά" τη blogging φάση... δεν είναι θέμα ευρώ, αλλά είναι θέμα ποιότητας, μορφολογίας και περιεχομένου.
Και δε λέω... καλό είναι το κοντό και μακρύ του καθενός αλλά δεν είμαι σίγουρος αν μόνο με το κοντό και το μακρύ μπορείς να πας αρκετά μακριά.
After all, επειδή πρωτίστως είναι θέμα προσωπικής έκφρασης ένα είναι το βασικό:
Keep on blogging...
Υποθέτω ότι δεν είναι υποχρεωτικά κακό να πληθαίνουν αυτοί που λένε ότι τους κατέβει, αλλά αν η συνθήκη "γράφω ότι μου κατέβει χωρίς να διασταυρώνω την πληροφορία μου" γίνει κανόνας, τότε συνεπώς, μέσα σε αυτό τον κυκεώνα υπερπληροφόρησης θα δημιουργηθεί αυτόματα η ανάγκη σταθερών σημείων αναφοράς.
Μάλλον κάτι τέτοιο συνέβη και με το "δικό μας" ελληνόφωνο blogging. Ξεκίνησε ειδυλλιακά, πέρασε όλες τις παιδικές αρρώστιες πολύ νωρίς και τώρα, σέρνοντας τα πόδια του μοιάζει πρόωρα γερασμένο. Και τα γερατειά έχουν ως σύμπτωμα τις εντυπωσιακές μεγαλόφωνες αποχωρήσεις γνωστών bloggers της "παλαιάς φρουράς", τις όχι και τόσο μεγαλόφωνες επιστροφές κάποιων από αυτούς (so fuckin' boring), και γενικότερα μια φάση στασιμότητας. Μάλλον η κατάσταση έχει χάσει το αρχικό ενδιαφέρον της και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί μάλλον κάπου αλλού θα οδηγήσει. Πιθανότατα σε ένα πανblogικό union εναλλακτικής πληροφόρησης που θα αποτελέσει τομή και θα φέρει τα πάνω κάτω στο δύσμοιρο πεδίο της ενημέρωσης εδώ στο Ελλαδιστάν.
Πάντως προσωπικά, από τη μια με στεναχωρεί το γεγονός που βλέπω ταλαντούχους καλούς φίλους, που τους διάβαζα με τρομερό ενδιαφέρον (ακούτε Παναγιώτη, Μιχάλη, Πολυχρόνη κ.α.;) να αποσύρονται διαδοχικά από την ενεργό δράση (για λίγο ή για πολύ), και από την άλλη είναι ευχάριστο που τα καλά concept blogs, (όπως της αγαπητής candy ή του πάντα αφοπλιστικού pitsirikos άσχετα με το αν συμφωνείς μαζί του ή όχι) επιβιώνουν και εξελίσσονται σαν το παλιό κρασί.
Όπως και να' χει το πράγμα, το blogging αποτέλεσε τη μεγαλύτερη επανάσταση των τελευταίων ετών. Με τις ηλιθιότητες του (ρυθμιστικού) πλαισίου που θέλει να επιβάλλει η (απορυθμισμένη) κυβέρνηση το μόνο που θα καταφέρει είναι να προκαλέσει δικαιολογημένες αντιδράσεις από παντού και, παράλληλα, περισσότερη ροή trash πληροφοριών.
Αυτό που μπορούν να κάνουν οι bloggers και θα είναι μεγάλη μαγκιά αν το κάνουν, είναι ένα πραγματικά πρωτοποριακό δίκτυο εναλλακτικής ενημέρωσης, πριν οι δημοσιογράφοι παλαιάς κοπής και παμπάλαιας νοοτροπίας τύπου zougla.gr οικειοποιηθούν ένα μεγάλο κομμάτι μιας πίτας που όχι μόνο δεν τους ανήκει, αλλά δεν θα προχωρήσει ούτε ένα βήμα μπροστά την εναλλακτική πληροφόρηση. Επιστρέφοντας στα λόγια του Assouline δεν είναι κακό να δουν κάποιοι πιο "επαγγελματικά" τη blogging φάση... δεν είναι θέμα ευρώ, αλλά είναι θέμα ποιότητας, μορφολογίας και περιεχομένου.
Και δε λέω... καλό είναι το κοντό και μακρύ του καθενός αλλά δεν είμαι σίγουρος αν μόνο με το κοντό και το μακρύ μπορείς να πας αρκετά μακριά.
After all, επειδή πρωτίστως είναι θέμα προσωπικής έκφρασης ένα είναι το βασικό:
Keep on blogging...
2 comments:
Λίγες σκέψεις μετά το δικό σου προβληματισμό. Όταν ξεκίνησα, Χριστούγεννα 2007, μου άρεσε σαν ιδέα του να δημοσιεύω κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες που συνέλεγα και νόμιζα πως θα έμενα δικό μου κτήμα και μόνο, κάποιες προσωπικές μου σκέψεις και απόψεις και που πίστευα πως θα ενδιέφεραν και όσους τυχαία με ανακάλυπταν. Είδα το blogging σαν μέσο ψυχοθεραπείας. Μέχρι τότε διατηρούσα 3 ιστοσελίδες μου και έκτοτε τις έχω αφήσει σχεδόν ορφανές.
Το θέμα δεν είναι να δημοσιεύουμε στα blogs μας πληροφορίες•αυτό είναι δουλειά των επαγγελματιών. Μ’ αρέσει όμως να διαβάζω σχόλια πληροφοριών που δημοσιεύονται, να τις βλέπω με διάφορες ματιές. Μ’ αρέσει όταν διαβάζω προσωπικά ρεπορτάζ, να βλέπω και να μοιράζομαι φωτογραφίες, να γράφω και να διαβάζω προσωπικούς προβληματισμούς.
Δε με ενδιαφέρουν οι «γνωστοί» και «επώνυμοι» και «διάσημοι» bloggers. Από τέτοιους νομίζω πως δεν πάσχουμε. Δεν ενδιαφέρομαι για την αύξηση του αριθμού των …μελετητών μου και ο συνολικός αριθμός σχολίων –πολλοί έχουν γράψει για τους διάφορους …τύπους bloggers. Διαβάζω και παρακολουθώ αρκετά blogs από τα λιγότερα διάσημα, σχολιάζω ορισμένα και όχι σταθερά, αλλά όταν κάτι με ενδιαφέρει, κάπου συμφωνώ ή διαφωνώ. Και δε με ενδιαφέρει να με διαβάζουν, στο κάτω κάτω κι εγώ έκανα τις επιλογές μου. Τα blogs μου δεν είναι επαγγελματικά και αποφεύγω να διαβάζω αυτού του είδους. Όταν έχω κάτι να πω το γράφω, όταν έχω κάτι να δείξω το αναρτώ, όταν βρω κάποιο αξιόλογο το διαβάζω και όταν δω κάποιο αξιόλογο το σχολιάζω. Αυτό μου αρκεί. Μέχρι να βρω κάτι καινούριο….
Σήμερα φωνάζω: Ζήτω το blogging.
Την καλησπέρα μου
phlou...flis, έτσι κι αλλιώς η κινητήρια δύναμη είναι πάντα η ανάγκη προσωπικής έκφρασης.
Ας πάρω ως παράδειγμα, το δικό σου "της Λαρίσης το Ανάγνωσμα". Σίγουρα αποτελεί μια σημαντική εναλλακτική πηγή ενημέρωσης για τους Λαρισαίους και όχι μόνο. Σίγουρα καλύπτει κάποια κενά ενημέρωσης και, παράλληλα χαρακτηρίζεται μια αμεσότητα που δεν μπορεί να την έχει καμία εφημερίδα και κανένα περιοδικό.
Τέτοιες "διόδους" πληροφόρησης και διακίνησης ιδεών μπορεί να παρέχει το blogging και αυτό για εμένα ίσως είναι το σημαντικότερο.
Post a Comment