Saturday, February 24, 2007

The substance of now (and then)


Δε συμπαθώ καθόλου τα μεγάλα σε έκταση posts. Προτιμώ να είμαι σύντομος και περιεκτικός.

Σκέφτηκα να δημοσιεύσω το καινούριο μου διήγημα στο blog μου. Επειδή όμως μισώ τα μεγάλα σε έκταση posts θα το γράψω περιληπτικά:



Ο Τζέισον ερωτεύεται τη Νταίζη. Τη Νταίζη την κυνηγάει η αστυνομία αφού κατηγορείται για ένα φόνο που δεν ξέρει ούτε η ίδια αν έχει διαπράξει. Αποφασίζουν να διαφύγουν στην Κουάλα Λουμπούρ. Σε κάποιο σκοτεινό δρόμο, πέφτει ένα πιάνο με ουρά από το μπαλκόνι του εβδόμου ορόφου μιας πολυκατοικίας, τους πλακώνει και τους δύο και σκοτώνονται.

28 comments:

Santiago Nasar said...

Φυσικά κάνω πλάκα!
Ο Τζεϊσον τελικά σώζεται αλλά ένας ιπτάμενος δίσκος εισβάλλει από το φεγγίτη του νοσοκομείου και τον απαγάγει.

Αλητισσα said...

Στον πλανητη με τους εξωγηινους συναντα τη Νταιζη που εχει χασει τη μνημη της και τον ερωτευεεται για αλλη μια φορα..
Και ζησαν αυτο καλα κι εμεις περιμενουμε ακομα τον ιπταμενο δισκο..

MåvяiÐåliå said...

Χα! Πολυτάλαντος ο Σάντι!

jojo said...

φοβερό!
εχει αγωνία, μυστήριο, πλοκή, περιπέτεια, δράση, επιστημονική φαντασία...
τα έχει όλα!
και σε λιγότερο απο 1 λεπτό διάβασμα!

ότι πρέπει για τους γρήγορους και βιαστικούς αναγνώστες.
μυρίζομαι best seller.

Marina said...

Παρόλλο που οι σεντονιάδες με χαλάνε αφόρητα, νομίζω ότι χρειάζεται λίγη λεπτομέρεια παραπάνω στην απίθανη σουρεάλ ιστορία σου. Αυτο που λέμε "κι' αλλο", "κι άλλο"

Trilian said...

ήταν ένας άνθρωπος και εκεί που περπατούσε βλέπει κάτι μαύρο στο πεζοδρόμιο. Το πατάει μεγαλώνει, το ξαναπατάει μεγαλώνει κι άλλο, το ξαναπατάει και του πέφτει ένα πιάνο στο κεφάλι... (με ουρά προφανώς)

An-Lu said...

Θα σου κάνω μια πολύ εξεζητημένη ερώτηση και θέλω την αμέριστη προσοχή σου για την απάντησή της.
;-)



Ε;

Santiago Nasar said...

Αλήτισσα, θα μπορούσε να ήταν κι έτσι, αλλά δυσυχώς η αλήθεια είναι σκληρή. Η Νταίζη απεβίωσε!

Mavridalia! Και ακόμα δεν είδες τίποτα (είμαι και λίγο ψώνιο)

Jojo, το besteller το έχω στο τσεπάκι. χε χε!

Marina, για να το απλώσω λίγο περισσότερο, θα δημοσιοποιήσω άλλο ένα σημείο κλειδί της ιστορίας.

Ο Τζεϊσον είναι χρηματιστής και λίγο πρίν γνωρίσει τη Νταίζη ανακαλύπτει ότι πάσχει από μια σπάνιότατη αλλεργία, κάθε φορά που μυρίζει κρεμμύδι αγοράζει μετοχές της Αγέτ Ηρακλής.

Trilian! χα χα χα! εσύ το σκέφτηκες ή είναι ανέκδοτο. (Αν το σκέφυηκες εσύ είσαι μεγάλη ιδιοφυία)

Santiago Nasar said...

An Lu, χαίρομαι για την ερώτηση, θα απαντήσω όσο πιο περιεκτικά μπορώ:


Βεβαίως!

Anonymous said...

Και η ψυχοσύνθεση των ηρώων; Οι ελπίδες, τα πάθη και τα ψεγάδια τους; Τώρα που κονιορτοποιήθηκαν ποιος θα τα θυμάται;

Tamara de Lempicka said...

Εχω να σου προτεινω κατι...
να ανεβαζεις απο ενα μικρο κομματι καθε φορα,μπερδεμενα ομως,και οποιος θελει να το διαβασει ολοκληρο, να κατσει να το συναρμολογησει...
Χα! μου ηρθε μια ιδεα ! παω να τεμαχισω ενα τελαρο...
Εφυγα!
Καλημερα!!!
:-D

Santiago Nasar said...

dr.uqbar, μέσω του σκανδαλώδους αφηγητικού μινιμαλισμού έχασαν κάθε ελπίδα να διασωθούν ψήγματα της εσώτερης ενδοσκοπικής ψυχογραφίας τους. Τώρα πια δυστυχώς είναι πολύ αργά για αυτούς.

Tamara, Καλό! εμένα μου κατέβηκε στο μυαλό μια άλλη interactive ιδέα την οποία σκέφτομαι να εφαρμόσω λιαν συντόμως...
Να τεμαχίσεις τελάρο; Τι υπέροχο ετοιμάζεις πάλι;;

PiKei said...

Επειδή εγώ είμαι υπέρ των μακροσκελών blog (αλλά θαυμάζω την ικανότητα των άλλων να εκφράζονται λιτά) θα πω μόνο τούτο:

Κάτσε ρε κάτω και γράψε, γιατί με τα δολώματα δεν τσιμπάμε πια!

Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΝΑ ΣΤΡΩΘΕΙ, ΔΙΗΓΗΜΑ ΝΑ ΠΑΡΑΧΘΕΙ, Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΑ ΠΡΟΑΧΘΕΙ!
(Το τελευταίο διαβάζεται αλλά και φωνάζεται σαν σύνθημα)

Και μπαίνοντας στην ουσία της μακροσκελούς κριτικής μου, θεωρώ πως το διήγημα σου είναι απαράδεκτα political uncorrect (ιδίως για το πιάνο).

ΤΑ ΠΙΑΝΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΥΡΑ, ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΨΥΧΗ!
(γκράφιτι σε τοίχο)

Πολλά φιλιά...

Santiago Nasar said...

Παναγιώτη, αφού το ξέρεις ότι σου έχω αδυναμία γιατί μου το κάνεις αυτό; Οι κακουχίες της καθημερινότητας με αποτρέπουν... όμως το περιεκτικό σου σύνθημα ελπίζω να με ταρακουνήσει λίγο από το συγγραφικό λήθαργο!
Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΘΑ ΣΤΡΩΘΕΙ ως γνωστός προαγωγός εναλλακτικών κοινωνιών και κάτι θα παράχθεί...

Υ.Γ. Δυστυχώς έχω καιρό να κάνω διάλογο με πιάνο (παλαιότερα το συνήθιζα συχνότερα), οπότε δε γνωρίζω τη γνώμη του για το ομολογουμένως politically uncorrect πόνημά μου.

Πολλούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς!
Ειλικρινά ευχαριστώ για την παρότρυνση, I will do my best!

Katerina ante portas said...

Kάτι με happy end δεν σας βρίσκεται; Χωρίς ..ιπτάμενους!

Παιδίσκη ερωμένη said...

Χαχαχ...
Πες μας τώρα όμως πως επειδή εξωγήινοι αναγεννόνται και ζουν τον έρωτά τους κατατρεγμένοι όμως στους αιώνες...

Παιδίσκη ερωμένη said...

(ξέχασα ένα "είναι")

Santiago Nasar said...

Katerina, θα σκεφτώ να γράψω κάτι με σκηνές ζηλοτυπίας και ιπτάμενους δίσκους γραμμοφώνου. Και στο τέλος θα ερωτευτούν και θα παντρευτούν, όπως στις happy ταινίες. Και θα μάθουν να παίζουν πιάνο αντί να τους πέφτει στο κεφάλι.

Παιδίσκη, όχι δε θα το πώ! χε χε! άλλωστε μόνο ο Τζέισον έχει σωθεί (και ακόμα τον ψάχνουμε). Τη Νταίζη τη χωνεύει το πιάνο.
Τι κακός που αισθάνομαι σήμερα!

Trilian said...

ανέκδοτο και μάλιστα τόσο παλιό απο τα πρώτα καλά ανέκδοτα που θυμάμαι από πιτσιρίκι... λυπάμαι αν η ιδιοφυία μου έπεσε στα μάτια σου χιχι :)

Santiago Nasar said...

Πολύ καλό ήταν! δεν το είχα ξανακούσει.
Συνεχίζω να σε θεωρώ ιδιοφυία (ή μεγαλοφυία... δεν είμαι σίγουρος... πάντως σίγουρα όχι τριχοφυία!)
Άλλωστε είσαι και συντεκνάκι!

Фе́ммe скатале said...

Και το πιάνο; Τι παθαίνει το πιάνο;

Santiago Nasar said...

Το πιάνο καταστράφηκε, αλλά ένα εργαστήριο στο Σινσινάτι χρησιμοποίησε τις χορδές του για να τις μετεμφυτεύσει ως μαλλιά στον βιονικό αστυνομικό του Robocop 14.
Tα ξύλα τα μάζεψε ένας παλαιοπώλης και τα πούλησε στον Maurizio Cattelan που τα μετασκεύασε σε κομοδίνο.

Фе́ммe скатале said...

Τι ωραία ιστορία...Βγάλε τους ανθρώπους, άφησε μόνο το πιάνο!

Santiago Nasar said...

Πολύ καλή ιδέα! Οι άνθρωποι ίσως είναι μόνο η αφορμή...!

YO!Reeka's said...

μετά τι γίνεται; στο καλύτερο το έκοψες!

Santiago Nasar said...

Υο!reeka's Λοιπόοον το διήγημά μου είναι της Ευρωπαϊκής και όχι της Αμερικάνικης σχολής συνεπώς πρέπει να αφήνει μια υπόνοια να αιωρείται (και τελικά να πέφτει ωσάν το πιάνο) στο κεφάλι του αναγνώστη.
Επειδή όμως αισθάνομαι υποχρεωμένος (και καταχρεωμένος επίσης αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) να συνεχίσω την ιστορία προχωράω λίγο ακόμα την υπόθεση στο επόμενο comment...

Santiago Nasar said...

...O Τζέισον, στο ευρύχωρο loft του ιπτάμενου δίσκου, με μεγάλη έκπληξη, μεταξύ διαφόρων ανθρωποειδών πλασμάτων, συναντάει ένα εξωγήινο με τη μορφή του Γιώργου Μαργαρίτη.
Τον πλησιάζει και του κάνει μια σχετική ερώτηση, για να εισπράξει την εξής αποστωμοτική απάντηση:
"Μα... είμαι ο Γιώργος Μαργαρίτης!"


Δε μένει λοιπόν παρά να διατυπώσουμε δύο εξίσου πιθανές υποθέσεις:

α) Ο Γιώργος Μαργαρίτης είναι ένας από τους εξωγήινους από τον Σείριο (are you serious?) που μετοίκησαν κατά τη διάρκεια του πρώτου προσφυγικού κύματος εξωγήινων όντων στη γή.

β) Ο Γιώργος Μαργαρίτης έχει επίσης απαχθεί από τους εξωγήινους για τη διεξαγωγή πειραμάτων σχετικών με την ανάπτυξη ηχητικών οπλικών συστημάτων.

Εδώ ακριβώς... το διήγημα τελειώνει... με αυτό το ζωτικό ερώτημα!

Santiago Nasar said...

Υ.Γ. Είμαι fan του Γιώργου Μαργαρίτη!