Tuesday, December 28, 2010

2011 Happy new year card!

Είναι λίγο περίεργο (έως αρκετά παράδοξο) να στέλνει κανείς Happy New Year κάρτα όταν είναι γνωστό ότι ο νέος χρόνος κατα κοινή ομολογία δεν προβλέπεται και τόσο happy. Όμως, απολογούμενος μπορώ να πω ότι η ιντερνετική χριστουγεννιάτικη κάρτα είναι κάτι σαν φετίχ για εμένα. Μια περίεργη ιεροτελεστία. Γι' αυτό έστειλα και φέτος με την (ολίγον κούφια και πολύ μεταφυσική) ελπίδα ότι το πλήθος ευχών ίσως ξορκίσει λίγο από το κακό. Εκτός από αυτό, η χριστουγεννιάτικη κάρτα μου είναι για εμένα που τη σχεδιάζω να είδος αυτοψυχανάλυσης, που αν κρίνω από το ενθαρρυντικό feedback που λαμβάνω από φίλους τείνει να γίνει ομαδική.
Επειδή, λοιπόν και οι ευχές είναι χρήσιμες και η ψυχανάλυση εν είδει group therapy, αποφάσισα να στείλω κάρτα Happy New Year, επειδή, τέλος πάντων, μία παραπάνω χριστουγεννιάτικη κάρτα δεν έκανε ποτέ κακό σε κανένα.
Καλό (λέμε τώρα) 2011!

Thursday, December 23, 2010

Pop Porn#2



Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου - PopPorn in the crowd.

Saturday, November 27, 2010

PopPorn Microgallery!


15 από τα 24 popporn σχέδιά μου στη microgallery:
Μέσα στο 2011 το Popporn project θα επιστρέψει για νέες εκθεσιακές περιπέτειες.
-

Tuesday, November 09, 2010

Ο κλέψας του κλέψαντος! (Περί internetικής δεοντολογίας)

Ο κλέψας του κλέψαντος! (Περί internetικής δεοντολογίας)


Δεν ξέρω αν μόνο εγώ ενοχλούμαι από την απίστευτα αυθαίρετη χρήση φωτογραφιών και σχεδίων στο internet. Επίσης δε γνωρίζω αν η λέξη copyright σημαίνει κάτι για τους εκπροσώπους των media ή του blogging. Προφανώς δε σημαίνει κάτι γιατί, αν και στο παρόν blog πάντα βρισκόταν σε εμφανές σημείο το σημειωματάκι του copyright, έχω δει ουκ ολίγες φορές εικόνες μου σε άλλα blogs και σε έντυπα χωρίς τη συγκατάθεσή μου. Τρανό παράδειγμα η παραπάνω φώτο, που δημιουργήθηκε για ένα άρθρο μου στον τύπο, (και, παράλληλα, την έχω ανεβάσει ήδη δύο φορές στο mushroom head: εδώ, και εδώ). Στις 2-3 τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις την έχω δει αναδημοσιευμένη τουλάχιστο 20 φορές σε έντυπα, σε ενημερωτικά blogs όπως αυτό, σε σοβαρότατα ενημερωτικά portals όπως αυτό, σε απλά blogs όπως αυτό, αυτό, αυτό, σε mediaκά blogs όπως αυτό και σε πολλά άλλα (ακόμα και σε απλά posts του facebook) που βαριέμαι να απαριθμήσω ή να καταγράψω).
Δημοσιεύτηκε παντού (και αυτό το τονίζω) χωρίς ποτέ να ερωτηθώ και χωρίς ποτέ να ζητήσει κάποιος την άδειά μου ούτε μία φορά!!! Φαντάζομαι ότι εκτός από τις περιπτώσεις που έπεσαν στην αντίληψή μου σίγουρα υπάρχουν και πολλές (προφανώς οι περισσότερες) που μου διαφεύγουν.
Θα μου πεις, internet είναι αυτό! Ελεύθερη διακίνηση πληροφοριών! Αν κάποιος με ρωτούσε πριν χρησιμοποιήσει δουλειά μου στο internet θα του παραχωρούσα ευχαρίστως αρκεί το μέσο να μην είχε κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Όμως ΚΑΝΕΝΑΣ δεν είχε το φιλότιμο να κάνει μια απλή ερώτηση πριν αναδημοσιεύσει έτσι αβίαστα υλικό που δεν του ανήκει.
Το εκφράζω ως παράπονο, αλλά εννοείται ότι αν υποπέσει στην αντίληψή μου κάποια κραυγαλέα περίπτωση αναδημοσίευσης χωρίς αναγραφή της πηγής, δε θα το σκεφτώ δεύτερη φορά πριν προχωρήσω στις αυτονόητες διαδικασίες!
Ας χρησιμοποιούμε λοιπόν όλοι το δεξί κλικ με τη φειδώ που του αρμόζει...
-

Monday, November 01, 2010

Προεκλογικό trash!


Δεν τον γνωρίζω τον εν λόγω υποψήφιο αλλά το πρωί, έξω από την είσοδο της πολυκατοικίας δίπλα σε menu από delivery κρεπατζίδικου είδα αυτά τα σκόρπια διαφημιστικά έντυπα. Αυτοί που τα άφησαν με ευθύνη του συγκεριμένου υποψηφίου, προφανώς δε νοιάζονται αν τα χιλιάδες φυλλάδια που αφήνουν έξω από τα σπίτια σκορπίσουν στο πρώτο αεράκι και επιβαρύνουν το ήδη φορτωμένο με σκουπίδια αστικό περιβάλλον. Να ρυπαίνεις τους δρόμους με διαφημιστικά χαρτάκια (βάζοντας και τη φάτσα σου πάνω) εκτός του ότι είναι εντελώς απαράδεκτο, δεν το βρίσκω καθόλου έξυπνο, ούτε ως συμπεριφορά υποψήφιου πολιτευόμενου ούτε ως "διαφημιστική" τακτική.
-

Monday, October 25, 2010

Ύμνος εις την ελευθερίαν του καπνιστού (Σολωμού)

Σε γνωρίζω από την καύτρα
του τσιγάρου την καυτή.
Σε γνωρίζω από τη στάχτη
που με βια σκορπάει στη γη.

Απ' τα bar στα καφενεία
των Ελλήνων τα ιερά,
στα τασάκια σβήνουν γόπες
καπνισμένη λευτεριά. (δις)
_

Monday, October 18, 2010

Οι Ντορίτος


Προχτές το βράδυ, κατά τη διάρκεια ενός σύντομου διαλείμματος για καφέ στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου, πέρασε από δίπλα μας η Ντόρα συνοδευόμενη από ένα μικρό στρατό κοστουμαρισμένους ντορίτος.
Σκέφτηκα ότι, τελικά, η πιο διαχρονική, σταθερή και αποδοτική δουλειά στην Ελλάδα είναι εκείνη του επαγγελματία παρατρεχάμενου.

Thursday, October 07, 2010

Εκλογές ή γκάλοπ;


Εκλογές ή γκάλοπ;

Μία παράλογη πτυχή των Δημοτικών Εκλογών

του Στέλιου Καλογεράκη

Συχνά έχει κανείς την αίσθηση ότι η πολιτική ζωή στην Ελλάδα διανύει μια αιώνια εφηβεία, αφού στα πολιτικά πράγματα η πολυπόθητη ενηλικίωση δε λέει να έρθει. Σα να διανύουμε συνεχώς πορείες σε ένα φαύλο κύκλο επιστρέφοντας πάντα στο ίδιο σημείο χωρίς να διδασκόμαστε τίποτα από τα λάθη του παρελθόντος.

Οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα έπρεπε να έχουν την ίδια βαρύτητα με τις Εθνικές Εκλογές. Οι πιο αναπτυγμένες χώρες του δυτικού κόσμου εφαρμόζουν αποτελεσματικά μοντέλα διακυβέρνησης βασιζόμενα στις ενισχυμένες αρμοδιότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Έτσι, ελαχιστοποιείται η επαφή του πολίτη με τους απρόσωπους μηχανισμούς της κεντρικής διοίκησης, ταυτόχρονα, ξεμπλοκάρονται οι λειτουργίες της κρατικής μηχανής και αποφεύγεται το, σύνηθες σε εμάς φαινόμενο του υδροκέφαλου κράτους που συγκεντρώνει όλες τις αρμοδιότητες στα δαιδαλώδη Υπουργεία ενός υπερφορτωμένου αστικού κέντρου.

Γράφω αυτό το κείμενο με αφορμή κάποιο Email που έλαβα πρόσφατα από βουλευτή με σημαντική πορεία, επιτυχημένη θητεία σε υπουργικούς θώκους και πολλούς κοινωνικούς αγώνες στο πλούσιο βιογραφικό του. Στο μήνυμά του, καλεί τους φίλους και συναγωνιστές του να “συστρατευθούν” στις Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές για να δώσουν με την ψήφο τους ένα κοινωνικό και πολιτικό μήνυμα. Πραγματικά, δεν έχει καμία σημασία σε ποια από τις δύο μεγάλες παρατάξεις ανήκει ο εν λόγω μεγαλοπολιτικός. Το σκεπτικό της συμβολικής ψήφου επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας του κυβερνητικού έργου το μεταφέρουν και το υποστηρίζουν σθεναρά με τον τρόπο τους όλα τα πολιτικά κόμματα. Η πρότασή τους είναι σαφέστατη, να χρησιμοποιήσουμε την ψήφο μας για να μεταφέρουμε ένα πολιτικό (εγώ θα το έλεγα κομματικό) μήνυμα. Αξίζει άραγε τον κόπο να χρησιμοποιήσουμε “συμβολικά” ένα σημαντικό θεσμό που θα κρίνει την τύχη του τόπου μας για τα επόμενα 4 χρόνια για να μεταδώσουμε ένα υποτιθέμενο “μήνυμα”. Λες και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εκφράσεις την επιδοκιμασία ή αντίθετα, τη δυσαρέσκειά σου, παρά μόνο αξιοποιώντας τη σημαντική ψήφο σου, όχι για να επιλέξεις τους κατάλληλους ανθρώπους (ανεξαρτήτως κόμματος και πολιτικών πεποιθήσεων) που θα δουλέψουν για την ανάπτυξη του δήμου και της περιφέρειάς σου αλλά για να εξυπηρετήσεις κομματικές σκοπιμότητες με αμφίβολα αποτελέσματα.

Το πιο σοφό πράγμα που θα μπορούσαν να κάνουν τα κόμματα σε αυτή την κρίσιμη, ιστορική καμπή είναι να απομακρυνθούν από τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αφήνοντας στην άκρη τα επίσημα “χρίσματα” μήπως επιτέλους, κάποια στιγμή, οι πιο άξιοι, καταρτισμένοι και εργατικοί σχηματίσουν τους αναγκαίους πυρήνες που, θα βοηθήσουν στη λύση των μικρών και μεγάλων προβλημάτων. Στις βουλευτικές εκλογές χορταίνουμε να παρακολουθούμε σοβαροφανείς επαγγελματίες πολιτικούς, επίδοξα φιντάνια από κομματικές νεολαίες και κομματικά στρατευμένους “σωτήρες”. Είναι ανάγκη να τους ανεχόμαστε και στο πεδίο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;

Τελικά άφησε κάποιο δίδαγμα η οικονομική κρίση που παράλληλα αποτέλεσε και οξεία κρίση θεσμών και πολιτικών αξιών; Μήπως ως αμετανόητοι και άξιοι της μοίρας μας κομματικοί οπαδοί είμαστε πάλι έτοιμοι να ανεμίσουμε χρωματιστά σημαιάκια; Μήπως, τελικά τα ίδια τα κόμματα δε σέβονται και δεν τιμούν τους θεσμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης αντιμετωπίζοντάς τους σαν γκάλοπ δημοφιλίας και ως χαλαρή προθέρμανση για τις “κανονικές” εκλογές; Μήπως, με το ίδιο παράλογο σκεπτικό, οι εκλεγμένοι δήμαρχοι αντιμετωπίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση ως “δικοί μας” ή ως “αντίπαλοι” χωρίζοντας τους δήμους σε ευνοούμενους και μη και τελικά δημιουργώντας, αντιδημοκρατικά, πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας;

Είναι προτιμότερο να αφήσουμε στην άκρη τα κομματικά κελεύσματα και να επιλέξουμε πρόσωπα και όχι χρώματα. Να τιμήσουμε με την ψήφο μας τους πιο άξιους, χωρίς να επηρεαστούμε από παραταξιακές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Είναι σίγουρο ότι οι εφημερίδες την επόμενη μέρα θα δημοσιοποιήσουν τα συνήθη στατιστικά στοιχεία με τους χρωματιστούς χάρτες. Κάθε δήμος θα έχει το χρώμα του. Τα ανάλογα πολιτικά λογύδρια και κομματικά πανηγυράκια θα συνοδεύσουν το αποτέλεσμα. Η επόμενη μέρα όμως για τους πολίτες σίγουρα δε θα είναι τόσο χαρούμενη και χρωματιστή. Θα είναι μια σκληρή νέα αρχή και σε αυτό το έργο θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν μόνο εργατικοί και άξιοι, δίκαια εκλεγμένοι πρωταγωνιστές.


Tuesday, September 14, 2010

whatever


...έτσι η πόλη αλλάζει όψεις. Αναμειγνύει το χθες με το σήμερα και αφήνει κάθε ασήμαντο άλλοθι να γίνει σημαντική αφορμή. Ανάμεσα στα συνθήματα των τοίχων ίσως μπορείς να ανακαλύψεις μικρές κρυμμένες αλήθειες, αρκεί να ψηλαφίσεις στις σκοτεινές πτυχές των λέξεων εκείνα τα σημεία που συνδέονται με τις μύχιες σκέψεις σου.


(Υ.Γ. Δεν είμαι καθόλου σε ποιητικό mood αλλά αφού μου βγήκε είπα να μην το καταπιέσω...)

Friday, September 10, 2010

O Τσόκλης, ο βιασμός και άλλες ηλίθιες ιστορίες.


Τελικά η πληροφορία ότι ο γνωστός Έλλην εικαστικός καλλιτέχνης Κώστας Τσόκλης ενέπνευσε το μεγαλοφυή σκηνοθέτη για να γυρίσει το trash έπος των 80's "Χόμπυ μου ο βιασμός" ερευνάται ως αναληθής.
Anyway, δε δυνάμεθα να αμφισβητήσουμε τη σοβαρότητα των δηλώσεων του καλλιτέχνου (ξαναλίνκ) ακριβώς όπως δε δυνάμεθα να αμφισβητήσουμε και τη σοβαρότητα της εν λόγω βιντεοταινίας.

Wednesday, May 12, 2010

Thursday, March 11, 2010

Φορολογία Εκκλησιών


Διάβαζα πριν από μερικές ημέρες τις οργισμένες δηλώσεις γενειο-μυστακοφόρου μερακλή ιεράρχη (του οποίου το όνομα και η μητρόπολη μου διαφεύγει) για το τελευταίο απόφθεγμα του Elton John ότι "ο Χριστός ήταν ένας συμπονετικός ομοφυλόφιλος". Οι δηλώσεις του ιεράρχη ήταν στο πρότυπο του μαινόμενου λαϊκίστικου ρασοlifestyle που πολλοί ιεράρχες ακολουθούν με συνέπεια τα τελευταία χρόνια.
Νομίζω ότι η επίσημη εκκλησία της Χώρας θα έπαιρνε πολλά credits και εύσημα από τη σύγχρονη κοινωνία αν σταματούσε να ασχολείται με τέτοιες ηλιθιότητες και, επιδεικνύοντας γενναιότητα και συνέπεια απαιτούσε η ΙΔΙΑ να φορολογηθεί η τεράστια περιουσία της για να αλαφρώσει το αβάσταχτο βάρος που πέφτει στους ώμους του μέσου, χαμηλόμισθου Έλληνα. Αντί αυτού, οι εκπρόσωποί της μπουρδολογούν στις τηλεοράσεις για θέματα όπως το παραπάνω και ανταλλάσσουν "υπηρεσιακά" σημειωματάκια με έξυπνους hints and tips τρόπους να αποφύγουν τη φορολογία. Ουαί υμίν!

Δυστυχώς, η εκκλησία έχει αποδείξει ότι δεν οδηγεί τις εξελίξεις αλλά έπεται των εξελίξεων, βολεμένη, πλαδαρή και καλοζωισμένη. Εύχομαι να λάβουν κάποιου είδους φώτιση (φυσική, παραφυσική, μεταφυσική who knows) μήπως και κερδίσουν τη συμπάθεια του εν δυνάμει ποιμνίου τους.

Μέχρι όμως να επέλθει η φώτιση, όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να υπογράψει στο παρακάτω petition για τη φορολόγηση του κλήρου. Ο κλήρος πέφτει στο petition...


___

Thursday, January 21, 2010

Gonna get myself connected




...Στην αρχή υπήρχε ένας ΖΧ Spectrum της περιβόητης εταιρίας Sinclair. Xαϊδευτικά τον λέγαμε (όχι μόνο εμείς) "το κουτί με τις γομολάστιχες" γιατί ήταν ένα μικρό μαύρο πλαστικό κουτί με μαύρα λαστιχένια πληκτράκια. Ήταν early 80's και υπήρχε ένα μοναδικό στη γειτονιά. Το είχε ένας φίλος που έμενε δύο τετράγωνα πιο κάτω. Το "κουτί" έπρεπε να συνδεθεί στην τηλεόραση και στο κασετόφωνο. Έβαζες την κασέτα με το παιχνίδι και μετά από ένα τέταρτο ανυπόφορων βζζζζζ γκρρρρρριιιοινγκ το παιχνίδι "φόρτωνε" στη μνήμη και (επιτέλους) έπαιζες. Το "κουτί με τις γομολάστιχες", κατά κόσμον ZX Spectrum ήταν μοναδικό στο είδος του! Δεν υπήρχε τίποτε άλλο παρόμοιο στην αγορά...

Νομίζω ότι ήμουν στην τετάρτη δημοτικού όταν μου αγόρασαν το δικό μου Home Computer, ένα Atari XE. Επίσης με κασετόφωνο βζζζζζ γκρρρρρριιιοινγκ. Τότε, έλεγα στους φίλους μου ότι κάποια μέρα θα συνδεθούν όλοι οι υπολογιστές με δίκτυο και θα μπορούμε να ανταλλάσσουμε παιχνίδια. Πολλοί δεν το πίστευαν.

Aρκετά χρόνια μετά, και με κάποιους ενδιάμεσους σταθμούς, έκανα την πρώτη dial up σύνδεση τον καιρό που σπούδαζα. Email, αργότερα napster, ατέλειωτο ψάξιμο στο metacrawler για τα αναρχικά καλλιτεχνικά κινήματα του 20ου αιώνα, yahoo chat και κάποιες φορές (ευτυχώς όχι πολλές) σερφάρισμα αμέσως μετά το clubbing, από το χάραμα μέχρι τις πρωινές ώρες. Duracel!

Από τότε πέρασαν πολλά πληκτρολόγια από τα χέρια μου. Η γέννηση των οικιακών ηλ. υπολογιστών συνέπεσε με τη γέννηση της δικιάς μου γενιάς. Με τους υπολογιστές μεγαλώσαμε μαζί, διανύσαμε μαζί τα προβλήματα της εφηβείας. Τώρα πλέον, όχι πάρα πολλά χρόνια μετά, είναι σχεδόν ρουτίνα να τσεκάρω 4 mail, Facebook, Τwitter, Βlogs, Deviantart, Myspace, Fora, να αγχώνομαι σκεπτόμενος ότι πρέπει να ξαναστήσω την ιστοσελίδα μου, και να ακροβατώ σε λοιπές χαοτικές συνδέσεις all around. Και είναι ήδη πάρα πάρα πάρα πολλά για κάποιον που εργάζεται υπερβαίνοντας κατά (πάρα) πολύ το οκτάωρο καθημερινά, κολλημένος σε μία οθόνη.

Overdose!

Και δεν είμαι ο μόνος με απόλυτα βυσματωμένη καθημερινότητα. Αυτό το κομπιουτερικό δίκτυο που με τόσο πάθος φαντασιωνόμουν ως πιτσιρικάς είναι εδώ! Γουστάρω τρελά που είναι εδώ! Αλλά ρε γαμώτο μερικές φορές είναι απαραίτητο το unplug...